-A może by tak pójść do teatru?
– Nie, w piątek idę na piwo…
W ostatni czwartek (26.10.) odbyła się kolejna debata edukacyjna organizowana przez
Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie. Tym razem dotykała ona tematyki „Wykorzystania
teatru oraz form teatralnych w edukacji, profilaktyce i terapii”. Osoby, które przybyły na
spotkanie miały okazję posłuchać ciekawych gości z Teatru Starego ,Teatru im. Juliusza
Słowackiego w Krakowie, a także wielu profesorów i doktorów Uniwersytetu
Pedagogicznego i Uniwersytetu Jagiellońskiego. W zamiarze organizatorów debata miała być
podzielona na dwie części, a mianowicie debata właściwa oraz rozmowa na temat nowej
książki dr hab.prof. UP Marka Pieniążka. Jednak obszerność tematu i ogromna wiedza gości
często nie pozwalały przejść od jednej kwestii do drugiej.
Pierwsza głos zabrała Pani Anna Litak (kierowniczka Muzeum Starego Teatru
w Krakowie), na wstępie uświadamiając słuchaczom, iż teatr dzisiaj ma ponadczasowy cel
pobudzenia i wymiany emocji wśród słuchaczy. Dr Alicja Kabała ( UP) niemal od razu
odwołała się do wypowiedzi swej poprzedniczki, zauważając podobieństwo między istotą
teatru, a pracą wykładowcy/nauczyciela. Otóż porównała dwie sytuacje: pierwszą, w której
aktor próbuje zainteresować widownie spektaklem i drugą, kiedy wykładowca stara się zająć
studentów wykładem. Wzięła pod uwagę, iż dzisiejsza młodzież jest na tyle przebodźcowana,
że zarówno w teatrze jak i na uczelni utrzymanie uwagi słuchaczy jest sztuką, która wymaga
atrakcyjnego przekazu werbalnego – bogatej linii intonacyjnej. (Czyż nie lepiej się słucha,
gdy mówiący z całych sił, w każdej minucie walczy o naszą uwagę?)
Poruszony został także temat dramy i socjodramy, które polegają na odegraniu,
w formie przedstawienia, trudnych chwil z prywatnego życia, z którymi aktor nie poradził
sobie w przeszłości. Jednak jaki jest cel przeżywania bólu i tych, wszystkich negatywnych
emocji jeszcze raz? Otóż według naszych gości, między innymi właśnie tu tkwi potęga teatru
i jego form! Takie przedstawienie pozwala aktorowi oczyścić się, zrozumieć daną sytuację,
spojrzeć na nią inaczej i niejednokrotnie wybaczyć sobie i bliskim. Dzięki filmikowi,
pokazanemu słuchaczom, łatwiej było zrozumieć jaki efekt wywołuje zastosowanie takiej
formy w pracy z trudną młodzieżą.
Jednak zarówno Teatr im. Juliusza Słowackiego jak i Teatr Stary w różnoraki sposób
próbują zainteresować ludzi młodych swoją misją. Pierwsza z wymienionych instytucji,
reprezentowana przez dr hab. Prof. UJK Dianę Poskuta – Witek może pochwalić się
programem o nazwie Małopolski Obóz sztuki, którego celem jest m.in. zainteresowanie ludzi
młodych teatrem. Nasz drogi gość opowiadał nam o profesjonalnie przygotowanych
przedstawieniach dla odbiorców 13+, po których dzieci mają szansę porozmawiać o tym, co
zobaczyły.
Teatr Stary w Krakowie nie pozostaje w tyle ze swa ofertą dla młodzieży.
Ta instytucja w dość mocny sposób stawia na technologię i różnorakie aplikacje, które
pozwalają między innymi tworzyć z artystą. Podobnie jak w Teatrze J. Słowackiego tutaj
także odbywają się warsztaty okołospektaklowe. Bowiem, jak zacytowała Pani Karolina
Kwak, „Ta sztuka żyje, która stawia pytania”.
Druga część spotkania, miała dotyczyć nowej książki dr hab. Prof. UP marka
Pieniążka, wydanej w setną rocznicę śmierci Tadeusza Kantora. Pozycja została stworzona
przez wielu autorów, próbujących odpowiedź na pytanie: „Jaki jest status dzisiejszego
artysty?” Czy im się udało? Na to pytanie musicie już odpowiedzieć sobie sami.
Debata była z pewnością za krótka by wyczerpująco odpowiedź na wszystkie
stawiane pytania, ale myślę, że z pewnością uświadomiła młodym ludziom jak ważne są teatr
i jego formy w pracy pedagoga oraz jak wiele instytucje teatralne robią by przyciągnąć do
siebie młodzież.
-To co, może w piątek jednak pójdziemy?
Marta Ptak
